Προσθετική οδοντιατρική
Στεφανή (θήκη )
Είναι μια αποκατάσταση που τοποθετείται σε πολύ κατεστραμμένα δόντια και καλύπτει τις πλευρικές επιφάνειες του δοντιού σε όλη του την περιφέρεια ώστε να προστατευτεί το δόντι από πιθανό κάταγμα. Συχνά χρησιμοποιείται σε απονευρωμένα δόντια μετά την ανασύσταση τους ( χτίσιμο) με τη βοήθεια κάποιου είδους άξονα (π.χ.άξονα υάλονημάτων, ανθρακονημάτων ή χυτό εργαστηριακό άξονα) προκειμένου να ενισχύσουμε επιπλέον την μηχανική αντοχή του δοντιού.
Η στεφάνη κατασκευάζεται από το εργαστήριο, αφού προηγηθεί η λήψη αποτυπωμάτων από το στόμα και συγκολλαται μόνιμα στο δόντι. Με βάση το υλικό κατασκευής διακρίνουμε:
-Στεφάνη μεταλλοπορσελάνης
Διαθέτει μία εσωτερική μεταλλική στρώση η οποία επενδύεται εξωτερικά εξολοκλήρου από πορσελάνη στο χρώμα των υπολοίπων φυσικών δοντιών. Σε περιοχές που χρειαζόμαστε υψηλή
αισθητική όπως τα πρόσθια δόντια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της αυχενικής πορσελάνης. Στην τεχνική αυτή το τελείωμα της στεφάνης στα ούλα κατασκευάζεται μόνο από πορσελάνη έτσι ώστε να αποφύγουμε το λεγόμενο γκριζάρισμα στα ουλα από το μέταλλο.
-Στεφάνη ολοκεραμική
Κατασκευάζεται εξολοκλήρου από πορσελάνη. Έχει μικρότερη αντοχή αλλά υψηλότερη αισθητική. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται περισσότερο σε πρόσθια δόντια
-Στεφάνη ζιρκονίας
Διαθέτει εσωτερικό πυρήνα από ζιρκόνιο και εξωτερική επικάλυψη πορσελάνης. Έχει άριστη αισθητική και εξαιρετική αντοχή που την κάνει ιδανική επιλογή για πρόσθια δόντια ,αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε οπίσθια.
-Στεφάνη ακρυλική
Πρόκειται για μια προσωρινή κατασκευή που συνήθως τοποθετούμε στο δόντι μέχρι να κατασκευαστεί από το εργαστήριο η μόνιμη στεφάνη (θήκη)
Γέφυρα
Είναι μια ακίνητη αποκατάσταση δηλαδή συγκολλάται μόνιμα στα δόντια μας. Η γέφυρα αντικαθιστά ένα η` περισσότερα δόντια που λείπουν στηριζόμενη σε γειτονικά δόντια. Κατασκευάζεται στο εργαστήριο μετά την αποτύπωση των δοντιών μας και συνήθως το υλικό εκλογής είναι η μεταλλοπορσελάνη. Σε μικρού μήκους γέφυρες μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η ζιρκονία.
Μερική οδοντοστοιχία ή μηχάνημα
Κατασκευάζεται σε περίπτωση ολικής νωδότητας δηλαδή όταν ο ασθενής έχει μερικά δόντια σ το στόμα, αλλά όχι αρκετά ,ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε τη λύση της γέφυρας. Σε αντίθεση με τις γέφυρες, οι μερικές οδοντοστοιχίες μπορούν αφαιρεθούν και να επανατοποθετηθούν σ το στόμα μας.
Η μερική οδοντοστοιχία διαθέτει:
-Το τμήμα των τεχνητών δοντιών που αντικαθιστούν τα φυσικά δόντια που έχουμε χάσει
-Το ακρυλικό τμήμα που προσομοιάζει με τα ούλα μας
-Το μεταλλικό τμήμα του οποίου προέκταση μπορεί να είναι:
α) μεταλλικά άγκιστρα που συγκρατούν την οδοντοστοιχία στα υπάρχοντα δόντια ή σε δόντια που φέρουν στεφάνες (θήκες)
β)Σύνδεσμοι ακριβείας . Πρόκειται για μικρομηχανισμούς σύνδεσης της οδοντοστοιχίας στα υπάρχοντα δόντια, οι οποίοι δεν είναι ορατοί , δηλαδή δε φαίνονται όπως τα άγκιστρα. Αυτό επιτυγχάνεται καθώς το ένα τμήμα τους ενσωματώνεται – κρύβεται στην στεφάνη και το άλλο τμήμα τους στην οδοντοστοιχία. Έχουν το πλεονέκτημα της αισθητικής, όμως αυξάνουν το κόστος λόγω ανάγκης κατασκευής στεφανών . Επίσης έχουν συγκεκριμένες ενδείξεις για να χρησιμοποιηθούν οπότε δεν είναι εφικτή η χρήση τους σε κάποια περιστατικά.
Ολική οδοντοστοιχία ή μασέλα
Κατασκευάζεται σε περίπτωση ολικής νωδότητας των ασθενών δηλαδή σε άτομα που έχουν πλήρη απώλεια των δοντιών. Αποτελείται από :
-Την ακρυλική βάση που έχει ροζ χρώμα και αναπαριστά τα ούλα μας
-Το τμήμα που φέρει τα τεχνητά δόντια. Τα τεχνητά δόντια επιλέγονται με βάση τα χαρακτηριστικά του προσώπου και την ηλικία του ασθενή έτσι ώστε να ταιριάζουν αρμονικά στο σύνολο.
Στις ολικές οδοντοστοιχίες ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει βοηθητικά κάποια συγκολλητικά μέσα ώστε να αυξηθεί η σταθερότητα της οδοντοστοιχίας.
Τα άτομα που φέρουν ολικές οδοντοστοιχίες στο στόμα τους ,είναι καλό να ακολουθούν μια διαδικασία συντήρησης. Ανά δύο χρόνια πρέπει να ελέγχεται η οδοντοστοιχία αν χρειάζεται αναγόμωση δηλαδή γέμισμα ώστε αυτή να εδράζει σωστά στο φατνιακό οστό. Αυτό είναι απαραίτητο διότι σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας το φατνιακό οστουν απορροφάται έντονα με αποτέλεσμα να αλλάζουν τα δεδομένα της στοματικής κοιλότητας κι εμείς να πρέπει να προσαρμόσουμε τις οδοντοστοιχίες στα νέα δεδομένα.
Επένθετη οδοντοστοιχία
Είναι η ολική οδοντοστοιχία που εφαρμόζει – κουμπώνει
-Σε ρίζες δοντιών που έχουν μείνει στο στόμα και στις οποίες έχουν κολληθεί ειδική σύνδεσμοι ακριβείας ή
-Σε εμφυτεύματα που έχουν τοποθετηθεί στις γνάθους πάνω στα οποία εφαρμόζονται και πάλι ειδικοί σύνδεσμοι ακριβείας ή
-Σε τροχισμένα δόντια με τη βοήθεια τηλεσκοπικών στεφανών.
Ένα ισχυρό πλεονέκτημα της επένθετης οδοντοστοιχίας σε σχέση με την ολική είναι η σταθερότητα που προσφέρει.